طبرانی در کتاب المعجم الکبیر و رافعی در کتاب مسند خود با سلسله سند متصل از ابن عباس آورده اند که پیامبراسلام فرموده اند:

" آن کس که مسرور می شود و خواهان است همچون من زندگی کند و چون من بمیرد و در بهشت جاویدان پروردگارم سکونت گزیند علی را پس از من دوست و ولی خود بداند, دوست علی را دوست بدارد, و پس از من به اهل بیتم اقتدا کند که آنها عترت منند و از طینت وجود من آفریده شده اند و از علم و فهم من بهره برده اند. وای بر آن افراد از امتم که فضل و برتری آنها را تکذیب کنند و اتصال بین من و آنها را قطع نمایند. خداوند شفاعت مرا نصیب آنها قرار ندهد."
(این حدیث علاوه بر کتابهای فوق در کتابهای کنزالعمال ج 6 صفحه 217 حدیث 3819 و کتاب  مسند احمد بن حنبل ص 449 و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج2 ص 450 نیز امده است)

باوردی, این جریر, ابن شاهین و ابن منده از طریق اسحاق از زیاد بن مطرف نقل کرده اند که گفت: "شنیدم از رسول خدا که می فرمود:" آن کس که دوست دارد همچون من زندگی کند و چون من بمیرد و داخل بهشتی شود که پروردگارم به من وعده داده است علی و ذریه او را دوست بدارد چه اینکه آنها هرگز شما را از درب هدایت بیرون نمی کنند و هیچ گاه در وادی ضلالت داخل نخواهند کرد."

این حدیث همان حدیث 2578 از کتاب کنزالعمال ج6 ص155 است و ابن حجر عسقلانی آن را به نحو اختصار در ترجمه زیاد بن مطرف در قسمت اول کتاب الاصابه ذکر کرده و سپس اضافه کرده است که در سند آن یحیی بن یعلی محاربی است که ضعیف و غیر قابل قبول است ولی این از ابن حجر بسیار بعید است چرا که یحیی بن یعلی به اجماع همه دانشمندان رجال اهل تسنن ثقه است و بخاری در روایات عمره حدیبیه از او نقل حدیث کرده و مسلم نیز در کتاب حدود از صحیح خود از او نقل کرده و ذهبی درکتاب میزان الاعتدال موثق بودن او را مسلم می داند.

و مانند این حدیث حدیث زید بن ارقم است که می گوید پیامبر فرمود:"کسی که می خواهد مانند من زندگی کند و همچون من بمیرد و ساکن بهشت جاویدان پروردگارم گردد باید علی بن ابیطالب را دوست داشته باشد, او هرگز شما را از هدایت خارج نمی کند و هیچ گاه در گمراهی داخل نخواهد کرد."

این حدیث را نیز حاکم نیشابوری در مستدرک ص 128  نقل کرده و گفته است که این حدیث از نظراسناد صحیح است ولی بخاری و مسلم آن را نقل نکرده اند

همچنین این حدیث در کتاب کنزالعمال  ج6 ص 155 حدیث 2577 نیز آمده است.

والسلام علی من اتبع الهدی

از جمله دلایلی که مسلمان را به سوی اهل بیت (ع) گسیل می دارد و انسان مومن را مجبور می سازد که در امور دینی به آنها رجوع کند این گفته رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است که می فرماید:

(الا ان مثل اهل بیتی فیکم مثل سفینه نوح من رکبها نجی و من تخلف عنها غرق.) ترجمه: آگاه باشید قطعا مثل اهل بیت من در میان شما همانند کشتی نوح است که هر که در آن سوار شد نجات می یابد و هر که از آن روی گرداند غرق خواهد شد.) ( مستدرک حاکم نیشابوری ، جلد سوم ، ص 151)

و نیز فرموده است:

(تنها مثل اهل بیت من در میان شما همچون کشتی نوح است، کسی که در آن سوار شد نجات یافت و آن کس که از آن تخلف ورزید غرق گردید و مثل اهل بیت من در میان شما مثل باب حطه در بنی اسرائیل است که هر کس در آن داخل شد آمرزیده شد.) (المعجم الاوسط طبرانی و اربعین نبهانی، ص216)

و نیز فرموده است:

(النجوم امان اهل الارض من الغرق و اهل بیتی امان امتی من الاختلاف فاذا خالفتها قبیله من العرب اختلفوا فصاروا حزب ابلیس.) ترجمه: ستارگان امان اهل زمین از غرق شدن هستند و اهل بیت من امان امتم از اختلاف هستند و هرگاه قبیله ای از عرب با اهل بیتم مخالفت کند پس جزو حزب ابلیس خواهد شد.) (مستدرک حاکم نیشابوری، ج3، ص149)

این حدیث را بسیاری از علمای اهل سنت از نه نفر از صحابه نقل کرده اند. (رجوع کنید به: احقاق الحق، ج9، ص294)

اینها همه تنها بخشی ازمطالبی است که در مورد لزوم اطاعت از اهل بیت علیهم السلام و جلوگیری از مخالفت با آنها در دست ما وجود دارد و گمان نمی رود که در بین تمام زبانها عبارتی رساتر از این عبارات در این معنی یافت شود.

  سلام دوستان
از اینکه مدت زیادی نتونستم خدمتتون برسم معذرت میخوام حقیقتش یه مدتی بیمار بودم و بعدش هم تعطیلات بود و بعدش هم درس و مشق زیاد بود خلاصه از حضورتون شرمنده شدم.
سال نو را خدمت همه شما عزیزانم تبریک عرض می کنم  و امیدوارم که سال جدید برای همه شما عزیزان سال پر خیر و برکتی باشد.
در ادامه مباحث گذشته رسیدیم به بحث ادله لزوم پیروی از اهل بیت علیهم السلام و اکنون دنباله بحث را پی می گیریم:

ادله لزوم پیروی از اهل بیت علیهم السلام(2)

مفهوم حدیث انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی این است که هر کس به این دو متمسک نشود گمراه است و موید این مطلب اضافه ایست که این حدیث در نقل طبرانی دارد که پیامبر فرمود:

فلا تقدموهما فتهلکوا و لا تقصروا عنهما فتهلکوا و لا تعلموهم فانهم اعلم منکم

پس از آنها پیشی مگیرید که هلاک می شوید و از آنها پس نیفتید که باز هم هلاک می شوید و به آنها چیزی نیاموزید که آنها داناتر از شما هستند.

ابن حجر می گوید: این جمله پیامبر دلیل این است که هر کدام از اهل بیت خود بر دیگران در همه امور مقدم اند.

حال باید به صفحه 135 الصواعق المحرقه مراجعه کرده و از ابن حجر پرسید:

چرا ابوالحسن اشعری را در اصول دین و فقهای مذاهب اربعه را در فروع دین بر عترت مقدم می داری؟

چگونه عمران بن حطان و امثال او از خوارج را در حدیث بر عترت مقدم می داری؟

چگونه در تفسیر مقاتل بن سلیمان را که از مرجئه است و قائل به جسمیت خداوند بر ائمه مقدم می داری؟

چرا در علم اخلاق معروف و امثال او را جلوتر از ائمه می دانی؟

چگونه در خلافت پیامبر برادر و ولی او که سوره توبه را کسی غیر از او نمی تواند ابلاغ کند بعد از دیگران می شماری؟ و چگونه دیگران را بر او مقدم می داری؟

کسی که از عترت روی گرداند و در تمام مراتب و وظایف دینی از مخالفان آنها تبعیت کند با احادیث ثقلین و دهها حدیث مثل آن که همه به اعتراف علمای اهل تسنن صحیح هستند چه خواهد کرد؟

چنین فردی چگونه می تواند بگوید که من به قرآن و عترت متمسک بودم و به حدیث ثقلین عمل کردم در حالی که عترت را پشت سر انداخته است؟؟؟

و این بحث ادامه دارد...

بِسمِ اللهِ الرُحمن الرَحیمِ

الحَمدُِللهِ رَبِ العالَمینِ

الصَلاهُ و السَلامُ علی سَیِدَنا و نَبِیِنا وَ حَبیبِ قلوبِنا وَ طَبیبِ نفوسِنا اَبالقاسِمِ المصطفَی مُحَمَد وَ عَلیٰ اَهلِ بَیتِهِ الطَیِبینَ الطاهِرینَ المَعصومینَ لاسِیَما بَقِیَه اللهِ فِی الاَرَضینَ اَرواحُنا لِتُرابِ مَقدَمِهِ الفِداءُ

قالَ اللهُ الحَکیمَ فِی کِتابِهِ الکَریمُ:

« فَبَشِر عِبادِ الَذِینَ یَستَمِعونَ القَولَ فَیَتَبِعونَ اَحسَنَهُ اُولئِکَ الَذِینَ هَداهُمُ اللهُ وَ اُولئِکَ هُم اُولُوالاَلبابُ»(زمر/18)

خداوند تبارک و تعالی می فرماید:

« پس به بندگان من بشارت بده ، آن بندگانی که سخنان را گوش می کنند و از بهترین آن سخنان پیروی می کنندایشان کسانی هستند که خداوند آنها را هدایت کرده وآنها همان صاحبان خردند.»

می خواهیم، گمشده ای را پیدا کنیم.

می خواهیم، در پرتو دو چراغ عقل و نقل، دنبال گمشده بزرگ خود بگردیم.

می خواهیم دنبال گمشده ای بگردیم که سالیان دراز هر کس نشانه ای از آن به همگان داده است ،اما واصلان به آن گمشده، گروهی اندک بیش نبوده اند.

می خواهیم، دنبال حقیقتی برویم که از فرط هویدا بودنش از دیده ها پنهان مانده است.

آری! می خواهیم نور حقیقت را ردیابی کنیم و خود را به سرچشمه حقیقت متصل سازیم.

و نیک می دانیم که راه رسیدن به این حقیقت در طول 1400 سال به گونه ای با خس و خار توام شده است، که پیمودن آن عزمی بزرگ می طلبد و همتی بس بلند.

اما این حقیقتی که دنبالش می گردیم، چیست؟

وآن گمشده بزرگی که از آن حرف می زنیم چیست؟

این گمشده ای که ما دنبال آن به جستجو برخاسته ایم، همان چیزی است که سالیان دراز فکر تمامی اندیشمندان جهان اسلام را به خود مشغول داشته و هر کدام به فراخور دانش، بینش، بصیرت، حلم و تقوای خود به پرتوی از آن دست یافته یا در کوره راههای جهل و سرگردانی از آن به دور مانده اند.

مساله جانشینی پیامبر خدا بزرگترین مساله ای است که بیشترین شکاف را درطول تاریخ در  جهان اسلام میان مسلمانان بوجود آورده و هرقومی دنبال شخصی راه افتاده و کوس جدایی  را نواخته و خود را فرقه ناجیه ( گروه نجات یافته) نامیده اند.

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه        چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند.

راستی در میان اینهمه آرا و افکارو عقاید، صحیح ترین عقیده که بتوان با ضرس قاطع آنرا پذیرفت و بدان دل بست، کدام است؟

آن فرقه ناجیه ای که هر کس خود را بدان منتسب می کند، چه مشخصات وعقایدی دارد؟

ما در این مجموعه سعی داریم تا با محکمترین و استوارترین دلایل، حقیقت را از لابلای سطور تاریخ بیرون کشیده و در اختیار وجدانهای آگاه و بیدار قرار دهیم، تا خود به قضاوت نشسته و حق را از باطل، و راست را از دروغ، تشخیص داده و به مصداق آیه شریفه مذکور از میان تمامی آراء و اقوال، بهترین آنها را برگزیده و از آن پیروی نمایند.

امید که تمامی وجدانهای آگاه و بیدارما را در این راه بس دراز و طاقت فرسا، یاری فرمایند.

حق یارتان باد.